การเจริญสติต้องวางใจให้ถูก การวางใจถูกคือ
1. ปฏิบัติด้วยความผ่อนคลาย สบาย ๆ
ไม่เอาจิตไปเกาะติดกับกายเกินไป2. ไม่ไหลไปเข้าไปความคิดนานเกินไป
การเห็นรูป เคลื่อนตัวสบาย ๆ
จะเห็นเป็นแต่เพียงอาการ ไม่มีเราอยู่ในนั้นให้ฝึกให้คุ้นเคยกับสภาพการรู้แบบนี้
ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงเวลาหลับ

ไม่ว่าจะทำกิจกรรมใด ๆ ให้รู้สึกตัว
“กายเคลื่อนไหว ให้ใจรู้ด้วย”
ตามย้ำตามซ้ำให้เกิดความคุ้นชินอันนี้ก่อน
เผลอไปไม่เป็นไร กลับมารู้สึกตัวใหม่
ให้รู้น้อย ๆ ทีละขณะ รู้ทิ้ง รู้ทิ้ง รู้เบา ๆ คลาย ๆ
เวลาความคิดเกิดขึ้นให้รู้ปล่อย รู้ปล่อย

สภาวะใดเกิดขึ้นอย่าไปเค้นว่ามันคืออะไร
ไม่ต้องเอาเหตุเอาผลอะไร นั่งก็เพียงเพื่อจะนั่ง
ไม่ต้องคิดว่าเมื่อไหร่จะสงบ
เมื่อไรจะหยุดฟุ้งซ่าน
เมื่อไรจะหายง่วง

ในการฝึก ให้ “รู้สึก” ลงไป ไม่ใช่แค่ “รู้ว่า”
“รู้ว่า” กับ “รู้สึก” คนละเรื่องกัน

ล้างชามให้รู้ว่าล้างชาม
กระพริบตาให้รู้ว่ากระพริบตา
อันนี้ไม่ใช่
ต้องรู้สึกลงไปด้วย
ขณะกระทบสัมผัสนี่
เวลานั่งตะโพกกระทบพื้นรู้สึกไหม

ถ้าวางใจถูก
ไม่นานจิตจะรู้จักกับสภาพเปล่า ๆ ล้วน ๆ
อยู่ตรงหน้า

เรื่องง่าย ๆ อย่าทำให้มันยาก
มันยากเพราะเราพยายามเกินไป
หรือไม่พยายามเลย

การเจริญสติคือการซ้อมสร้างความตื่น
ถ้ามันยังไม่พอ มันจะยังไม่แสดงตน

อย่าอยาก ยิ่งอยากรู้ ยิ่งไม่รู้
ถ้าวางใจถูก กายกับใจจะสัมพันธ์กัน
ไม่นานจะเกิดความตื่นโพลงขึ้น
จะมีอาการโปร่งเบา เป็นอิสระ
จิตจะคลี่คลาย
ดวงตาเห็นธรรมจะเปิดออก