การเคลื่อนไหวมีหลายระดับ
ถ้าเวทนาไม่ชัดก็ไปไม่รอด
เราควรศึกษาสังเกตเวทนาให้ชัดๆ
ก็จะโยงไปสู่นามรูป หรือจิตได้ง่าย
ด้วยการสังเกตความสบาย
ไม่สบายของกาย
มันเกิดขึ้น ดับไปอย่างไร
เพื่อเป็นแบบฝึกหัดโยงไปสู่จิต
การศึกษาอารมณ์ในนามรูปคือ
จิตที่มันมีอารมณ์
มันเริ่มต้นจากจุดไหน
เริ่มต้นจากที่เราไม่รู้เท่าทัน
เรียกว่าขาดสติหรืออวิชชา
จึงเกิดนามรูป
ซึ่งเป็นตัวสมุทัยในอริยสัจสี่
แม้ว่ารูปนามจะไม่เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ก็ตาม
แม้ว่าความสบายกาย ความไม่สบายกาย
จะไม่เป็นสมุทัยให้เกิดทุกข์ก็ตาม
แต่การสังเกตความสบายกาย ไม่สบายกาย
ความคลุมเครือของกายให้ชัด
นามรูปก็จะกลายเป็นนาม
เห็นนาม เห็นความสบาย ไม่สบายของจิต
เห็นความพอใจ ไม่พอใจ
เห็นความรู้สึกของจิตได้ชัด
เมื่อเกิดความไม่รู้เท่าทัน
ขาดสติ เผลอ อวิชชาเกิดขึ้นเมื่อใด
อาการของนามรูปก็ปรากฎ
เกิดทุกข์ เกิดสุข
เป็นตัวสมุทัยในอริยสัจสี่ทันที
การศึกษาจะทิ้งอาการ
ที่ปรากฎทางกาย 3 ตัว นี้ไม่ได้
ต้องให้ชัดเจน หากไม่ชัดเจน
ปฏิบัติได้ก้าวสูงถึงขั้นปรมัตถ์ก็ไปไม่รอด
ก็ต้องกลับมาศึกษาใหม่
ดังที่หลายคน ที่รู้ไปไกลแล้ว
ก็ยังเอ๊ะ! ทำไมจึงเป็นอย่างนี้
ทำไมยังลังเลสงสัยอยู่
ก็เพราะไม่ชัดเจนในเวทนา 3 ตัว
ความสบาย ไม่สบาย เฉยๆ
ยังไม่ชัดนี่เอง