คนทำสมถกรรมฐานนั้นชอบนั่งใ
และคิดว่าตัวเองได้ทำวิปัสส
เมื่อนั่งสงบจิตสงบใจแล้ว
ก็มาพิจารณาอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
อันนั้นมันเป็นการพิจารณานึ
ไม่ใช่สัญญาที่กล่าวถึง
เป็นสัญญาจากการศึกษาเล่าเร
จากการอ่าน การฟัง
สัญญาอย่างนั้นไม่สามารถจะท
ญาณวิปัสสนาเกิดขึ้นมาได้
เพราะเกิดจากการพิจารณาเอาเ
ฉะนั้นการทำความรู้สึกนี่แห
มันจะทำให้ญาณปัญญาเกิดขึ้น
ทำให้ปัญญารอบรู้ รู้ลึกมากขึ้น
พลิกมือก็รู้ คว่ำมือก็รู้
เอียงซ้ายก็รู้ เอียงขวาก็รู้
ก้มก็รู้ เงยก็รู้ กะพริบตาก็รู้
ตาเหลือบซ้ายแลขวาก็รู้
กลืนน้ำลายเข้าไปในลำคอก็รู
จิตใจมันนึกมันคิดก็รู้
จึงไม่ต้องนั่งเงียบๆ
ตามีหน้าที่ดู หูมีหน้าที่ฟัง
จมูกมีหน้าที่ดมกลิ่น เหม็นหอม
ลิ้นมีหน้าที่รู้รส เปรี้ยวหวาน มัน เค็ม
กายของเรามีหน้าที่สัมผัส เย็น ร้อน อ่อน แข็ง
จิตใจมีหน้าที่คิดนึก
ญาณเข้าไปรู้ความคิด
เพราะสัญญามันเข้าไปรู้แล้ว
กายเคลื่อนไหวโดยวิธีใดก็รู
จิตใจมันนึกมันคิดก็รู้
การรู้จิตใจที่มันนึกมันคิด
เขาเรียกว่า นามรูป
รูปของความคิดคือ
เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
มันไม่มีรูปจริง
เรียกว่านามรูป มันคิดขึ้นมา
หลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ